Nog nooit eerder schreef ik een boekreview hier, ik weet eigenlijk ook helemaal niet hoe dat moet. Echter verdient dit boek, ‘een steekje los’, meer dan alleen een vermelding op Instagram en zal ik mijn best doen om hier uitgebreid te delen wat ik er van vind. Iris en ik schreven allebei een boek over angst, die van haar werd echter wel uitgegeven. Die van mij staat op mijn laptop te wachten tot ik eindelijk actie onderneem. Over mijn persoonlijke situatie lees je ook kort iets in dit artikel maar het gaat natuurlijk om het boek. Een boek over leven met angst dus; geschreven door mijn lieve Instavriendin @ikbenirisniet.

Ik en angst

Als je mij kent of volgt, weet je wellicht dat het thema angst mij nauw aan het hart gaat. Ik kamp zelf al jaren met een angststoornis die nu dankzij therapie zeker beter gaat maar absoluut nog niet is waar het ‘hoort’ te zijn.  Ik heb me, zeker in het begin, enorm geschaamd maar 1 op de 5 mensen krijgt ooit te maken met een angststoornis is. Het komt enorm veel voor maar er wordt extreem weinig over gepraat, onder andere door schaamte en onbegrip .Dit is echter geen artikel over mijn persoonlijke verhaal maar een boekreview. Het onderwerp ligt me dus nauw aan het hart en Iris en ik hebben er online ook veel over gepraat. Ik wist dat ik me in veel dingen van haar verhaal zou herkennen, maar ook dat we op veel punten anders zijn. Elke angststoornis (en elk persoon) is zo anders. Iris’ haar verhaal is dat van haar en geeft een goed inkijkje maar dat betekent niet dat elke angststoornis zo is of dat je iets verkeerd doet als jij andere dingen ervaart. Ik keek enorm uit naar dit boek en hoopte vooral dat mensen meer begrip zouden hebben na het lezen en dat mensen die zelf met angsten kampen, zich niet zo alleen zouden voelen. Er is zo veel onbegrip voor mentale ziektes en ik denk dat boeken als deze enorm bijdragen aan de acceptatie.

Een steekje los

Iris schrijft in haar boek in drie delen over angst. Ze gaat inhoudelijk in op angst en paniek, schrijft over therapie én over het leven ‘erna’. Inhoudelijke informatie wordt afgewisseld met haar eigen verhaal en het boek is luchtig en humoristisch geschreven, zonder angstproblematiek te bagatelliseren.

De inhoudelijke informatie over angst en therapie sprak mij het minste aan maar vind ik toch onmisbaar voor dit boek. Ik volg al jaren therapie en kan die informatie opdreunen, echter heeft Iris het boek niet voor mij persoonlijk geschreven en is die info juist essentieel voor mensen die angstproblemen beter willen begrijpen. Ze legt lastige stof in begrijpelijke mensentaal uit en dat maakt het een zeer toegankelijk boek.

De persoonlijke stukjes vond ik het leukst om te lezen. Ik heb zowel gehuild als gelachen om de herkenbare situaties en de treffende toevalligheden. Iris geeft een heel persoonlijk kijkje in haar hoofd en laat zien dat mensen met een angststoornis, ook maar gewoon mensen zijn.

Niet te confronterend?

Om me heen vroegen mensen of ik het boek wel wilde lezen. Was het niet te confronterend als je zelf ook angstproblemen hebt? Dat is natuurlijk heel persoonlijk maar voor mij was het absoluut niet confronterend. Een angststoornis is klote en serieus maar Iris heeft er geen dramatisch zielig verhaal van gemaakt waardoor je denkt dat het nooit meer goed met je kan komen. Het is een realistisch verhaal dat heel goed weergeeft hoe een angststoornis gaat; met ups & down’s. Een angststoornis doormaken is heel heftig en het ergste wat me ooit overkomen is. Het betekent echter niet dat de rest van je leven elke minuut alleen maar afschuwelijk is. Ik vind het persoonlijk heel fijn en moedgevend om te lezen dat het beter kan worden. Dat het niet erg is als het ook weer minder goed gaat en vooral; dat ik niet de enige ben met deze ellende.

Voor wie?

Dit boek is in mijn ogen zeer nuttig voor iedereen; partners van mensen met angst, mensen met angst, vrienden en familie van mensen met angst. Maar ook behandelaren of mensen die wat meer willen leren over het onderwerp. Het is zeer toegankelijk geschreven, het is grappig, het is persoonlijk én informatief.

Tot slot

Ik ben mega trots op Iris. Een boek schrijven is “best een dingetje” en ze heeft het toch maar mooi gedaan; en wat voor een. ‘Een steekje los’ is wat mij betreft een enorme aanrader en het liefst zou ik mijn volledige omgeving verplichten om dit te te lezen. Het boek shop je makkelijk via het plaatje hieronder. Ik krijg dan een klein percentage van de verkoopprijs maar jij betaalt niks meer en Iris krijgt ook niks minder betaald. Wil je Iris beter leren kennen, haar ondeugende hond Ollie zien én meer leren over mentale gezondheid? Check dan haar Instagram: @ikbenirisniet.